ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' อบายภูมิ '

    อบายภูมิ  หมายถึง [อะบายยะพูม] น. ภูมิที่เกิดอันปราศจากความเจริญ มี ๔ คือนรก เปรตวิสัย อสุรกายภูมิ และกําเนิดดิรัจฉาน. (ป., ส. อปาย).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • อบายมุข

    [อะบายยะมุก] น. ทางแห่งความฉิบหาย, เหตุแห่งความฉิบหาย,มี ๒ หมวด คือ อบายมุข ๔ ได้แก่ ๑. เป็นนักเลงหญิง ๒. เป็นนักเลงสุรา ๓. เป็นนักเลงเล่นการพนัน ๔. คบคนชั่วเป็นมิตร กับอบายมุข ๖ ได้แก่ ๑. ดื่มนํ้าเมา ๒. เที่ยวกลางคืน ๓. เที่ยวดูการเล่น ๔. เล่นการพนัน ๕. คบคนชั่วเป็นมิตร ๖. เกียจคร้านทําการงาน. (ป.).

  • อป

    [อะปะ] คําประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตมีความหมายว่า ไม่, ปราศจาก, เช่น อปมงคล = ไม่เป็นมงคล,ปราศจากมงคล. (ป., ส.).

  • อปการ

    [อะปะกาน] น. ความผิด, โทษ; การทําร้าย, การดูถูก. (ส.).

  • อปจายน

    [อะปะจายะนะ] น. การแสดงความเคารพ, การนับถือ,การนอบน้อม. (ป., ส.).

  • อปจายนธรรม

    น. การแสดงความเคารพ, การนับถือ, การนอบน้อม, การถ่อมตน.(ป. อปจายนธมฺม).

  • อปจายนมัย

    ว. ที่สําเร็จด้วยการประพฤติถ่อมตัวต่อผู้ใหญ่ (ใช้แก่บุญ). (ป.).

  • อปภาคย์, อัปภาคย์

    [อะปะพาก, อับปะพาก] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ อาภัพ เป็น อาภัพอัปภาคย์. (ส.).

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒